ضد یخ، یا خنککننده، "خون حیات" یک موتور است. عملکردهای آن فراتر از فقط حفاظت در برابر یخ زدگی است.
نقشهای کلیدی شامل:
1) کنترل دما: از یخ زدن در زمستان و جوشیدن در تابستان جلوگیری میکند؛
 2) جلوگیری از خوردگی: از فلزات (مانند آلومینیوم، چدن، مس) در رادیاتور، پمپ آب و موتور در برابر زنگ زدگی و خوردگی محافظت میکند؛
3) افزایش نقطه جوش: در دماهای بالا به طور مؤثر عمل میکند؛
4) پیشگیری از رسوب: تشکیل رسوب را مهار میکند تا انتقال حرارت به طور مؤثر حفظ شود.
یک عامل کلیدی در تمایز عملکرد بین خنککنندهها، دامنه دمای عملیاتی آنها است که بهطور مستقیم توسط فرمولاسیون آنها تعیین میشود.
1) نقطه انجماد
این پایینترین دمایی است که در آن مایع خنککننده در برابر یخ زدن مقاومت میکند. مشخصات رایج شامل -15°C، -25°C، -35°C و -45°C است. یک نقطه انجماد پایینتر اطمینان میدهد که مایع خنککننده در سرماهای شدید مایع باقی بماند و از آسیبهای فاجعهبار به بلوک موتور و رادیاتور جلوگیری کند.
2) نقطه جوش
این دما است که در آن مایع خنککننده در برابر جوشیدن مقاومت میکند. در حالی که آب در دمای 100 درجه سانتیگراد میجوشد، یک مایع ضدیخ/خنککننده با کیفیت بالا معمولاً دارای نقطه جوش 106 درجه سانتیگراد یا بالاتر است و اغلب از 129 درجه سانتیگراد فراتر میرود. این نقطه جوش بالاتر از "جوشیدن" مایع خنککننده تحت بار سنگین یا در آب و هوای گرم جلوگیری میکند و حاشیه ایمنی بسیار وسیعتری برای موتورهای مدرن با دمای بالا فراهم میآورد.
انتخاب یک مایع خنککننده نیاز به انتخاب نقطه انجماد مناسب بر اساس حداقل دمای محیط منطقه دارد (معمولاً 10 درجه سانتیگراد پایینتر از سردترین دمای پیشبینی شده). در عین حال، نقطه جوش بالای آن حفاظت اساسی در برابر گرم شدن بیش از حد را فراهم میکند. نقاط انجماد و جوش، معیارهای دمایی حیاتی هستند که عملکرد اصلی آن را تعریف میکنند.